Ο αγώνας των μαθητών του Χριστού να μεταδώσουν μια διδασκαλία διαφορετική από τα συνηθισμένα ήταν πολύ δύσκολος αλλά συνάμα έκρυβε και μεγάλη ευλογία.
Σε αυτό επάνω στηρίχτηκαν οι μαθητές, ότι ο κύριος είναι και γίνεται μισθαποδότης σε αυτούς που τον εκζητούν και βρήκαν δύναμη να κηρύττουν το Χριστό παρόλο τον διωγμό που είχαν.
Ο Πέτρος την ημέρα της πεντηκοστής κάνοντας ένα κήρυγμα μερικών λεπτών σωθήκαν και βαφτιστήκαν τρεις χιλιάδες ψυχές.
Μένοντας σε αυτά τα τέσσερα χαρακτηριστικά ο Θεός και προσθέτει τους σωζόμενους μες την εκκλησία, και αυξάνει το έργο Του καθημερινά.
Αυτό το κάνει ο Θεός και το έκανε με την πρώτη αποστολική εκκλησία. Γι’ αυτό αυτή η μικρή ομάδα ανθρώπων είδε το έργο του Θεού να αυξάνεται, γιατί εκεί που ευαρεστείται ο Θεός είναι να πράττουμε το γεγραμμένο λόγο Του, που δεν είναι άλλος παρά το ευαγγέλιο.
"Διότι δεν αισχύνομαι το ευαγγέλιον του Χριστού· επειδή είναι δύναμις Θεού προς σωτηρίαν εις πάντα τον πιστεύοντα"
(Ρωμαίους α16)
Αν θέλουμε να δούμε το χέρι του Θεού το ίδιο δυνατό όπως ήταν και με τους πρώτους μαθητές Του, δεν έχουμε παρά να ακολουθήσουμε τα χνάρια αυτών των ανθρώπων για να μπορέσει το ευαγγέλιο του Χριστού να διαδοθεί όπως και τις πρώτες αποστολικές ημέρες. Αυτό το έργο ο Κύριος το ευλόγησε και το αύξησε και βλέπουμε τα αποτελέσματα τις μέρες μας, αλλά το θέμα είναι ότι το έργο του Θεού δεν έχει τελειώσει αλλά συνεχίζεται, άρα πρέπει σαν χριστιανοί που θέλουμε να είμαστε, να μελετάμε τον τέλειο νόμο της ελευθερίας και να μένουμε σε αυτόν σταθεροί, όχι ακροατές που ξεχνάνε, αλλά εκτελεστές έργου.
Αυτός ο άνθρωπος θα είναι μακάριος στην έμπρακτη εφαρμογή του Λόγου του Θεού
(Ιάκωβος α25) .